kehilangan

khamis..15/4/2010.. 10 am, tiba-tiba along call..time tu tgah study, esoknya ada exam
along : dik, da tau berita?
saya : Uh? berita ape?
along : hurmmmm.... cik yim meninggal..baru je..
saya : oooo...ha? WHAT?

seriously, saya masih terkejut..cik yim adalah pakcik saya..adik kepada mak saya.. rasa sedih sbb family saya mmg rapat dgn family belah mak..erm..saya xdpt pergi time pengkebumian jenazah sbb xde org amek saya, huuu...xtau nk gi cmne, blur...tp mmg nak sgt pegi, nk jumpa mak..mak mesti sedih sgt..erm..sedekahkan al-fatihah untuk arwah ibrahim bin saim..semoga roh nya ditempatkan di kalangan org2 beriman..amin..

walaupun ralat xdpt pegi sbb saya masih ada exam hari jumaat tu, tp saya masih bertahan laa.. harus settlekan exam tu dulu, then baru leh pegi rumah makcik untuk menziarah..xkesah laa pegi naek ape, janji pergi..saya dah nekad dah time tu...time jawab exam tu, jawab laju2, hehe sebab esei ada 8, fuuh! alhamdulillah, settle semuanya..after keluar hall, tibe2 rasa sebak, xtau nape..menangis juga laa kt situ ditemani kawan2 baek saya, erm, sbb saya masih blur sbnarnye, xtau nk gi mcm mana, tp hati mahu pergi juge..biasalaa, time tu, jiwa kacau lg..

then, kol 6 ptg, nekad dah, pergi je redah..pergi sorg2, buat muka berani..harus! alhamdulillah, semuanya selamat.. sampai di semenyih pukul 9 mlm, lambat juga.. sayu je hati bila bersalaman dgn sedara2 semua, lebih2 lagi bila salam dgn wife pakcik saya ni.. dia tabah, menangis dlm senyuman.. bergenang air mata saya bila tgk mak saya dan makcik saya menangis berpelukan time nak balik tu... betul-betul rasa kehilangan..

bila saya borak2 dgn anak arwah a.k.a kazen saya, saya hanya menahan sebak mendengar cerita.. mereka harus kuat demi mak mereka.. yup, tanggungjawab sebagai anak sulung itu berat.. sayu hati bila tgk kazen jumpa kawan2 dia..ramai kawan dia dtg malam tu.. tumpah jugalaa air mata seorg lelaki ni.. saya rasa, bila seseorg kawan kita kehilangan ayah atau ibu mereka, kita sbgi kawan haruslaa menziarahi kawan kita tu, memberi semula semangat sebab maybe dia sangat2 perlukan sokongan kawan2 selain family.. yup2, kawan amat penting!

anak arwah yg last baru lepas matrik..after habes exam, ari rabu tu arwah sempat ambil anak dia ni di matrik melaka..ouh, matrik saya dulu..(tibe2).. sempat juga dia jumpa ayah dia.. saya ada tanya dia soalan mcm ni:

saya : how's ur exam? naseb baek akmal sempat jumpa ayah before dia pergi..
akmal : exam ok..aah, tp jumpa sekejap je laa.. kalau ayah meninggal time akmal exam hari tu, memang akmal terus balik..lantaklaa dgn exam tu..it's not my priority anymore.. pada akmal, family is everything.. future tu akmal boleh decide bila2..tak semestinya dgn ilmu je, kita boleh berjaya..maybe if akmal try buat bisnes without ilmu pon boleh berjaya..
saya : yup2...(terdiam bila dgr budak umur 18 tahun ni bercakap)


malam tu jugak, atuk saya mcm tak berapa sihat...maybe dia rasa keliru, celaru dan konfius.. atuk dah uzur, dah nyanyuk sikit tp atuk masih ingt doa2 semua sbb atuk bekas imam masjid.. atuk mcm meracau time before kenduri tahlil tu, atuk cakap, lepas ni, biarlaa atuk yg pergi dulu, bukan anak2 dia yg pergi dulu..saya tahu atuk saya rasa sedih sngat time tu bila kehilangan anak dia secara tiba-tiba.. saya sayang atuk!

saya masih sedih.. keluarga saya masih sedih.. kita akan merasa kehilangan bila seseorg itu telah pergi.. tp kita harus tabah! kematian itu sesuatu yg pasti..kita tak boleh nak jangka bila kita akan mati..sebagai hamba Allah, kita harus bersedia untuk menghadap Ilahi..